Persoonlijke verhalen
Tien minuten na de bevalling vertelde de verloskundige dat hij sterk het vermoeden had dat ons kind een mongooltje was. Er was nog wel een kleine twijfel, hij had er ook wel eens naast gezeten. Een mongooltje? Ja, dat was een duidelijk woord. Het vatte alles samen waar wij echt niet op stonden te wachten. Onze wereld stortte in. We gingen van het mooiste geluk naar het allergrootste verdriet.
De aankondiging om oma te worden Heel bijzonder Het bericht van je geboorte Heel bijzonder Heel bijzonder Iets extra's heeft dit kind Blij, help, hoe, wat, waar, Mijn kind krijgt een kind Heel bijzonder Maar ik wil geen bijzonder kleinkind..
Indy is vier, hoogtijd voor school. De gewone school, net als de kinderen in de buurt. Indy is slim én hij heeft Downsyndroom. Indy is gewoon een leuk, actief en ondeugend jongetje met een eigen wil. En een goed stel hersens. Indy ontwikkelt zich, groeit, wil weten hoe het zit. In ons gezin leert hij wíllen, wéten en dóen.
Samen met mijn vrouw zijn wij grootouders van 15 kleinkinderen waarvan sinds 18-1-2008 het jongste een Downsyndroomkindje is met de naam Jasmijn. Onze jongste dochter is op een wat latere leeftijd getrouwd en kreeg op haar 35ste haar eerste kindje, een Down kindje. Omdat onze jongste dochter een prachtig en mooi leven leefde, nooit geen drank, drugs of gerotzooid met jongens of wat dan ook, een dochter waar ieder ouder trots op kan zijn, altijd tevreden met wat ze had of bezat, geen streber maar gewoon een juweeltje van een jonge vrouw, daarom juist gingen wij er van uit dat zij een juweeltje van een kind zou baren, niets wees er op dat er wat mis zou zijn, maar...